10.06.2552

ว่างเปล่าแต่กลับเติมเต็ม

...อย่าเพิ่งคิดว่าขุมทองก้าวเข้าสู่โลกแห่งเซน แต่ถ้าคิดว่าขุมทองกำลังน้ำเน่าและพร่ำเพ้อ ขอบอกว่า 'ใช่เลย!'...

อารมณ์และความคิดแบบที่ตัวเองนิยามเอาเองเสร็จสรรพว่าคล้าย ๆ จะบรรลุสัจธรรมนั้น นาน นานจะมาซักที แต่การมาของมันก็ไม่ได้จะการันตีว่ามันจะ 'คงอยู่' กับคนคิดได้นานหรอกนะ บางทีอาจจะเป็นความคิดแบบ 'ผ่านมาเพื่อผ่านไป' แต่ไหน ๆ คิดได้กับเขาทั้งที ก็ขอเอามาเขียนหน่อยละกัน

เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรมาก แค่อยู่ดี ๆ ก็รู้สึก "อิ่ม" กับตัวเอง คือ มีความสุขและรักตัวเองอย่างที่ไม่เคยได้รู้สึกมาก่อน ถึงตลอดชีวิตที่ผ่านมา จะเป็นคนมองโลกในแง่เกือบดีและไม่เคยดูถูกตัวเองเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่เคยรู้สึกดีกับตัวเองเท่าตอนนี้ ไม่ใช่ที่ผ่านมาไม่มีความสุขนะ แต่มันเหมือนมีคำถามบางอย่างที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ และไม่รู้วิธีการที่จัดการกับความสงสัยนั้นอย่างไร แต่วันนี้มันเจอคำตอบ...

มีคนเคยยกคำพูดท่านพุทธทาสที่ว่า "ชีวิตนี้คือของว่างเปล่า" ตอนนั้นไม่เข้าใจอะไรลึกซึ้ง รู้แค่ว่า มันดูเซนดีแหะ เท่จัง! แต่พอมานั่งนึกดี ๆ มันจริงนะ ชีวิตนี้ทั้งหมด เราอุปโลกทุกอย่างขึ้นมา อารมณ์นู่น นั่น นี่ที่เราคิดว่าเรามี เราเป็น ความจริงแล้วเราก็สร้างมันขึ้นมาทั้งนั้น แต่ถ้าเราไม่สร้าง ปล่อยให้ทุกอย่างว่างเปล่า ไม่ต้องไปปรุงแต่ง ไม่ต้องไปวิ่งตามอารมณ์บ้าบอที่เข้ามากระทบกับจิตใจ (พูดง่าย แต่ทำยาก...แต่ถ้าไม่ลอง ก็ไม่รู้เนอะ) เราจะรู้สึกถึงการได้เป็นเจ้าของตัวเองอย่างจริงจัง รู้สึกเต็มที่กับความเป็นตัวเอง เพราะมันเหมือนกับได้ควบคุมทุกอย่างด้วยสติและปัญญาของตัวเองทุกขั้นตอนของการใช้ชีวิต ทุกลมหายใจ เท่ที่สุด...แต่ฉันก็ยังทำไม่ได้หรอกนะ เวลาไอรถที่อยู่ข้างหลังมันขับมาจี้ท้ายทีไร ฉันก็พาลพาโลหงุดหงิด และหาทางขับกวนประสาทมันไปตามประสาเด็กขี้เล่น หุ หุ...

แต่เอาจริง ๆ เรื่องที่ทำให้ฉันเข้าใจสัจธรรม "ความว่างเปล่า" ได้ดีขึ้นอย่างมากมาย ก็หลังจากที่ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะเป็นโสดทั้งทางกาย และทางใจ ไอทางกายนะ ทำได้มานานและ แต่ทางใจนี่ยากชะมัด ฉันเพิ่งมารู้ตัวเองอย่างจริงจังว่าฉันเป็นคนที่บ้าความโรแมนติกอย่างมากมายมหาศาลหาผู้ใดเปรียบ ฉันเคยมีความฝัน (และทุกวันนี้ก็เป็นอยู่) ว่าฉันจะมีคนพิเศษ "คนเดียว" ตลอดไป ฉันถึงรู้ตัวเองมาตลอดว่า เวลาสำหรับความรักของฉันมันยังเดินทางมาไม่ถึง เพราะตอนนี้ ฉันไม่พร้อมอย่างยิ่งที่จะดูแลและใส่ใจใคร

แต่ชีวิตก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น หลายปีมาแล้ว มีชายหนุ่มหน้าตา หน่วยก้านจัดอยู่ในเกณฑ์น่ารัก ความสูงอยู่ในเกณฑ์ยอดเยี่ยม เข้ามาเปลี่ยนความคิดของสาวช่างฝัน พร้อมท้าทาย (นี่และประเด็น) ว่าถ้าฉันไม่ลองเปิดใจรักใครเลย แล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าใครจะเป็นคนพิเศษ...เออ จริง ถูกของเขา...แล้วก็ไอประโยคเด็ด เราไม่มีทางรู้อนาคตหรอกคุณ ขอแค่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด มีความสุขกับมันดีกว่า...พูดอีก ก็ถูกอีก...และความรักแบบอุดมคติก็เปลี่ยนมาเป็นความรักแบบ เล่นจริง เจ็บจริง ไม่ใช้แสตนด์อิน!

...ติดตามตอนต่อไป...

0 ความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก ส่งความคิดเห็น [Atom]

<< หน้าแรก